Erdemli, Mezitli (doğuda) ve Silifke (batıda) (batıda) ilçeleri arasında yer almaktadır. Erdemli, kuzeyde Karaman İli, güneyde Akdeniz ile çevrilidir. İlçe, Mersin ilinin en büyük tarım alanı olan Akdeniz kıyı ovasından, geniş ormanların bulunduğu Toros Dağları'nın yükseklerine kadar uzanır.
Bazı el dokuması kilimler dışında, yerel ekonomi tarıma dayalıdır. Narenciye, muz ve diğer meyve ve sebzeler, kıyı ovasındaki açık tarlalarda veya seralarda yıl boyunca yetiştirilir. Dağ yüksek çayırları, tahıl bakliyatları ve elma, şeftali ve kiraz gibi meyvelerle ekilir. Bu kotlarda üzüm bağları, zeytinlikler ve incir ağaçları da bulunabilir.
Erdemli artık turizm endüstrisini geliştirmek için altyapı yatırımlarını kendine çekiyor.
Nesli tükenmekte olan Akdeniz foku kıyı boyunca yaşıyor. Ankara'daki Orta Doğu Teknik Üniversitesi'nin deniz bilimleri üzerine bir yüksek lisans okulu ve fokları izleyen bir biyoloji grubu vardır.
Erdemli'de Turistik Yerler
Akkale
Akkale adı "Beyaz Kale" anlamına gelse de, külliye bir kale değil, daha çok küçük, müreffeh bir yerleşim yeriydi. Bir zamanlar beş katlı olan ana binanın kalıntıları, büyük bir sarnıç ve bir dizi başka yapıdan oluşuyor. Beş katlı yapı bir saray (Türkçe: Akkale saray) olarak bilinir ve hem valilik hem de ikametgahı olarak hizmet vermiş olabilir. Yapının dört bir yanında yer alan kornişler, yapıyı çevreleyen ve günümüzde yıkılmış bir balkonun varlığına işaret etmektedir.
Binanın ana merdiveni sarmal bir merdivendi. Hazine dairesinin bodrum katında saklanan belgelerle küçük bir yapı olduğu varsayılmaktadır. 17.000 metreküpün üzerindeki sarnıç, Kilikya'nın en büyüklerinden biridir (600.000 cu ft). Amacı gemilere su satmaktı.
Bu külliye içinde ayakta duran dikdörtgen planlı bir yapının kilise olduğu düşünülmüştür ve pandantifler üzerinde bölgenin günümüze ulaşan az sayıdaki kubbelerinden birine sahiptir. Ancak 1989 yılında, siteyi bir türbe olarak tanımlayan planlı bir arkeolojik çalışma yayınlandı. Bu haç biçimli yapı, güzelce kesilmiş kireçtaşı duvar bloklarıyla inşa edilmiştir.
Emirzeli
Emirzeli'deki ilk kalıntılar MÖ 2. yy civarında Helenistik döneme aittir. Kasaba, Helenistik Olba krallığının hayati bir parçasıydı. Helenistik devletlerin dağılmasından sonra yerleşim, Roma ve Bizans İmparatorluklarının bir parçası oldu. Site daha sonra terk edilmiş görünüyor. Bir Türkmen kabilesi, sitenin doğusundaki modern köyü kurmuştur.
Çanakçı kaya mezarları
Mezarlar MS 2. yüzyılda, Roma İmparatorluğu döneminde oyulmuştur. Her mezarın dikdörtgen bir girişi vardır. Bazı açıklıkların üzerinde potansiyel mezar hırsızlarını kınayan yazıtlar var. Bazı mezarların üzerine de insan figürleri işlenmiştir ve bu mezarlardaki cesetlere ait olduğu tartışılmaz. Birbirine yakın nişlerde üç insan figürü, bir niş içinde iki kişilik bir grup ve bir insan figürü bulunmaktadır.
Öküzlü
Sitenin orijinal adı bilinmiyor. Türkçe adı küzlü (kelimenin tam anlamıyla "öküzlü") sütun başlarındaki öküz kabartmalarını ifade eder (şimdi Mersin Müzesi'nde). Duvarcılıktan elde edilen arkeolojik kanıtlar, sitenin Helenistik döneme kadar uzandığını göstermektedir. Erken Bizans döneminde, 5. veya 6. yüzyıllarda yeniden inşa edilmiştir.
Kızkalesi
Corycus antik çağda büyük bir şehirdi. Seleukos İmparatorluğu, Roma İmparatorluğu, Bizans İmparatorluğu, çeşitli Selçuklu imparatorlukları, Kilikya Ermeni Krallığı, Karaman Beyliği ve nihayet Osmanlı İmparatorluğu'nun elinden geçti. Türk tarihinde, Şehzade Cem Sultan'ın 1482'de Roma'ya giderken Osmanlı iç savaşında yenilgiye uğramasının ardından Türkiye'den çıkış noktası olarak bilinir. Cem'in ayrılmasından sonra Kızkalesi, Ayaş olarak bilinen göçebe Türkmen aşiretlerinin kış üssü haline geldi. 1992 yılında ilçe merkezi olarak belirlenmiştir. Tarım ve turizm en önemli iki ekonomik faaliyettir. En yaygın mahsuller domates, salatalık, kayısı, fasulye ve narenciyedir. Yaygın tarihi kalıntıları ve geniş kumsalları ile ilçenin turistik potansiyeli dikkat çekicidir, ancak Kızkalesi'nin turizm ekonomisi henüz uluslararası standartlarda değildir.
Elaiussa Sebaste
1995 yılından bu yana İtalyan arkeolog Eugenia Equini Schneider başkanlığında kazısı yapılan ve buradaki ilk yerleşim yeri olan ada, neredeyse tamamen kumun altına gömülmüş durumda. Her iki taraftaki limanların güvenliğini sağlamak için inşa edilen orijinal yerleşim, şimdi bir yarımada. Yarımadanın batı koyunda hamam, sarnıç, savunma duvarı ve mendirek kalıntıları görülmektedir. Kentte ortaya çıkarılan en önemli kalıntılar mozaik döşeli bir hamam ve dairesel bir kaide üzerinde küçük bir bazilikadır. Bugün, Elaiussa ve Sebaste'yi birbirine bağlayan D.400 karayolunun karşı tarafında, basamakları ve süslemeleri yüzyıllarca süren talanlara yenik düşen, sadece 23 sıra oturma yeri olan bir MS 2. yüzyıl tiyatrosu bulunmaktadır. Agora tiyatronun yanında yer alır ve büyük olasılıkla imparatorluk döneminde inşa edilmiştir. Yarı yıkılmış bir savunma duvarı ile çevrili agoranın girişinde bir zamanlar aslan biçimli iki anıtsal çeşme vardı. Agoranın içinde mozaik döşemeyi korumak için zemini kumla kaplı büyük bir kilise vardır. Elaiussa'nın tek tapınağı, şehrin hemen dışında, denize bakan bir tepede bulunuyor.
Elaiussa Sebaste'nin kalıntıları aynı zamanda antik Kilikya şehirleri arasında en zengin ve en etkileyici nekropollere ev sahipliği yapıyor. Kentin kuzeyindeki bir tepede, "Mezarlar Bulvarı"nda limon ağaçlarının arasına serpiştirilmiş çeşitli şekil ve büyüklükte yüze yakın mezar bulunur. Kilikya Tracheia'nın anıt mezarlarının estetik formları dikkat çekicidir.
Lamos ("Limon") nehrinden harabelere su taşıyan antik su kemerleri de şehrin iki girişini süslüyor. Özellikle kentin batısındaki su kemeri oldukça iyi durumdadır. Bu su kemerleri yüzyıllar önce Corycus'a kadar uzanan bir kanal sistemi oluşturmuştur.
Kanlıdivane
Düden çevresinde antik çağ kalıntıları bulunmaktadır. Victor Langlois ve Semavi Eyice onları keşfetti ve araştırdı.
Roma öncesi dönem
Kanldivane, Roma öncesi dönemde Olba Krallığı'nın bir parçasıydı. Kuzey nekropolde Kraliçe Aba'nın kocası ve oğulları için yaptırdığı bir türbe bulunmaktadır. Güneybatı kulesinin yazıtında "Olbalı rahip kral Tarkyaris'in oğlu Teukros tarafından Zeus için yaptırılmıştır" yazmaktadır.
Roma dönemi
Olba krallığı birinci yüzyılda Roma İmparatorluğu'nun bir vasalı haline gelmişti. Kent, Bizans İmparatoru II. Theodosius tarafından bir Hıristiyan dini merkezi olarak yeniden inşa edildikten sonra Neapolis olarak yeniden adlandırıldı. Düden çevresinde bazilika kalıntıları, sarnıçlar, kaya mezarları ve diğer yapı kalıntıları bulunmaktadır.
Коментарі